Mamusiu...

"Pewnego razu było dziecko gotowe, żeby się urodzić. Więc któregoś dnia zapytało Boga:

 - Mówią, że chcesz mnie jutro posłać na ziemię, ale jak ja mam tam żyć, skoro jestem takie małe i bezbronne?

 - Spomiędzy wielu aniołów wybiorę jednego dla ciebie. On będzie na ciebie czekał i zaopiekuje się tobą.

 - Ale powiedz mi, tu w Niebie nie robiłem nic innego tylko śpiewałem i uśmiechałem się, to mi wystarczało, by być szczęśliwym?

 - Twój anioł będzie ci śpiewał i będzie się także uśmiechał do ciebie każdego dnia. I będziesz czuł jego anielską miłość i będziesz szczęśliwy.

 - A jak będę rozumiał, kiedy ludzie będą do mnie mówić, jeśli nie znam języka, którym posługują się ludzie?

 - Twój anioł powie ci więcej pięknych i słodkich słów niż kiedykolwiek słyszałeś, i z wielką cierpliwością i troską będzie uczył Cię mówić.

 - A co będę miał zrobić, kiedy będę chciał porozmawiać z Tobą?

 - Twój anioł złoży twoje ręce i nauczy cię jak się modlić.

 - Słyszałem, że na ziemi są też źli ludzie. Kto mnie ochroni?

 - Twój anioł będzie cię chronić, nawet jeśli miałby ryzykować własnym życiem

 - Ale będę zawsze smutny, ponieważ nie będę Cię więcej widział.

 - Twój anioł będzie wciąż mówił tobie o Mnie i nauczy cię, jak do mnie wrócić, chociaż ja i tak będę zawsze najbliżej ciebie.

 W tym czasie w Niebie panował duży spokój, ale już dochodziły głosy z ziemi i Dziecię w pośpiechu cicho zapytało:

 - O, Boże, jeśli już zaraz mam tam podążyć powiedz mi, proszę, imię mojego anioła.

 - Imię twojego anioła nie ma znaczenia, będziesz do niego wołał: "Mamusiu"."

Och, jak nie mogę się doczekać, jak mój synek powie do mnie "Mamusiu"

KLUBIK MALUSZKA

A póki co- mój pierwszy pomysł: Klubik Maluszka. Jeżeli znajdzie się kilka chętnych osób z małymi dzieciakami to może uda się nam zorganizować spotkanie podczas którego będzie można poplotkować, wymienić się doświadczeniami, napić się dobrej kawki/ herbatki, a nasze pociechy będą mogły się troszkę posocjalizować :) czekam na odzew. Organizację spotkania biorę na siebie. Spotkania odbywałyby się w Dąbrowie Górniczej. 

Dwie drogi...

„Dwie drogi w żółtym lesie szły w dwie różne strony:

Żałując, że się nie da jechać dwiema naraz

I być jednym podróżnym, stałem, zapatrzony

W głąb pierwszej z dróg, aż po jej zakręt oddalony,

Gdzie widok niknął w gęstych krzakach i konarach;

Potem ruszyłem drugą z nich, nie mniej ciekawą,

może warta wyboru z tej jednej przyczyny,

Że, rzadziej używana, zarastała trawą;

A jednak mogłem skręcić tak w lewo, jak w prawo:

Tu i tam takie same były koleiny,

Pełne liści, na których w tej porannej porze

Nie znaczyły się jeszcze śladów czarne smugi.

Och, wiedziałem:  choć pierwszą na później odłożę,

Drogi nas w inne drogi prowadzą- i może

Nie zjawię się w tym samym miejscu po raz drugi.

Po wielu latach, z twarzą przez zmarszczki zoraną,

Opowiem to, z westchnieniem i mglistym morałem:

Zdarzyło mi się niegdyś ujrzeć w lesie rano

Dwie drogi; pojechałem tą mniej uczęszczaną-

Reszta wzięła się  z tego, że ją wybrałem.”

Robert Frost „Droga nie wybrana”

A Wy, którą z dróg wybieracie? Bo ja chyba częściej schodzę na tą mniej uczęszczaną… A jakie będą konsekwencje, któż to wie… Bo przecież „…reszta wzięła się  z tego, że ją wybrałem.”

Jest taki czas w życiu człowieka, że cały świat wywraca się do góry nogami. I to na wszystkich płaszczyznach- czasowej, emocjonalnej, poznawczej, organizacyjnej… Ten czas to pojawienie się na świecie nowej istoty, tajemniczego nieznajomego, niezwykłego, dotąd nieopisanego ludzika; niesamowitego, jedynego w swoim rodzaju- naszego DZIECKA.

I od pierwszej chwili jego bytności zaczynamy wspólną podróż, która minuta po minucie zapisuje się na kartach historii, naszej historii.

I od pierwszej sekundy raz po razie burzą się mury naszych dotychczasowych schematów, przyzwyczajeń, nawyków… zmienia się wiele, momentami zbyt wiele, ale na miejsce starych pojawiają się nowe, świeże, chyba pochodzące bardziej z głębin naszej emocjonalności.

Właśnie pod wpływem tego procesu powoli zaczyna powstawać DZIECIĘCA PRZESTRZEŃ- połączenie zawodowej pasji związanej z pracą terapeutyczną z dziećmi oraz osobistych doświadczeń zdobywanych dzień po dniu w trakcie podróży pt. MACIERZYŃSTWO.

Mam nadzieję, że Dziecięca Przestrzeń z dnia na dzień zacznie przybierać coraz bardziej realistyczne, ciekawe formy, że uda się zrealizować coś fajnego, ciekawego, kreatywnego dla dziecka oraz jego rodziców. Zapraszam wszystkich „siedzących w temacie” do dyskusji, wymiany doświadczeń, zgłaszania propozycji nowych przedsięwzięć.